Dag 05: Berlijn – Bergen op Zoom

In eerste instantie zouden we vroeg opstaan, ontbijten en weg rijden, maar uiteindelijk hebben we besloten om van deze laatste dag ook optimaal te genieten. We staan rond de klok van 7:00 uur op, waarna we om 8:00 uur gaan ontbijten. De eetzaal is nagenoeg leeg en zo kan ik ook nog even op mijn gemak een paar foto’s maken.

Na het ontbijt gaan we naar boven, waar we op ons gemak de koffer inpakken. We gaan met de loft naar beneden naar de receptie, waar ik uitcheck en daarna gaan we met de speciale lift naar de 12e verdieping van de parkeergarage. Omdat de parkeerautomaat uitsluitend met contant geld werkt en een briefje van 20 euro het maximum is, heb ik gisteren even gepind.

Ik moet uiteindelijk voor bijna 4 dagen, € 92,- betalen en dat is aan de ene kant best veel geld, maar aan de andere kant heeft de auto veilig gestaan en op ons totale uitgavenbudget, valt het ook wel weer mee .

Het is uiteindelijk 9:15 uur als ik aan de rit, de “parkeergarage uit” ga beginnen. De bochten zijn krap, evenals de doorgangen. Sommige hotelgasten hebben wel hele fraaie auto’s en wat opvalt is dat ze uit de zelfde Kreis komen.

De stad uit levert geen enkel probleem op en gaat daardoor bijzonder snel; het is nog geen 9:30 uur als we de snelweg opgaan.

Duitsland is een van de weinige landen, waar af en toe stukken zijn, waar geen snelheidslimiet geldt en dan komt in (bijna) elke man, maar zeker in mij, de neiging om heel even maar, het gas eens diep in te trappen.

De bedoeling is om via Enschede te rijden, maar eerst zal er een keer getankt moeten worden.

Omdat er echter verderop file, besluit ik de snelweg te verlaten en een stukje binnendoor te rijden. Prompt staan we bij de afrit, vanwege wegwerkzaamheden, voor een rood stoplicht .

Omdat er ook verderop bij Bad Oeynhausen file staat, besluit ik toch maar via Dortmund en daarna Venlo, terug te rijden.

We tanken bij Venlo nog even en komen zonder files even na 16:30 uur aan in Bergen op Zoom, waar we allebei wel toe zijn aan een kopje thee of koffie.

Berlijn was een prachtige stad, waar veel te zien is, maar we zijn wel tot de conclusie gekomen dat als we nog een keer samen een stedentrip doen, we voor het lopen wel een alternatief moeten hebben, waarbij gedacht kan worden aan een rolstoel of scootmobiel, maar ook een fiets huren zou tot de mogelijkheden kunnen behoren.

Advertentie

Dag 04: Berlijn

Hoewel ik al een tijdje wakker ben, slaapt Marijke nog lekker door tot 8:00 uur en dat is op zichzelf al bijzonder. We gaan snel douchen en lopen om 8:45 uur de ontbijtzaal in, waar we weer de lekkerste dingen op ons bordje leggen, naast de nodige sapje, thee en koffie.

Plots verschijnt de gerant van het hotel met 2 glazen sekt en hij wenst mij een fijne verjaardag; is dat attent of niet?

 

Na het ontbijt maak ik het verslag van dag 3 in orde en bedenken we wat we vandaag willen gaan doen. We besluiten naar de Berlijnse Muur te gaan in de Bernauer Strasse. We kunnen met de U2 naar de Alexanderplatz en dan met de U8 naar de Bernauerstrasse. Het is 11:30 uur als we op pad gaan.

Vandaag is er in Berlijn de “Halve marathon van Berlijn” en die passeert ook ons hotel, zodat we daar nog even iets van kunnen meepakken op weg naar de metro.

Om 12:15 uur stappen we uit op Alexanderplatz en daar willen we even rondkijken, voor we verder reizen. Het ligt in het oostelijk deel van Berlijn en daar bevindt zich ook de Fernsehturm, een televisietoren van 368 meter hoog en daarmee het hoogste gebouw van de stad. De eerste aanblik van het plein is niet direct heel positief. Alles is er grauw en er is geen enkele winkel open en er zijn ook geen terrassen te vinden.

We lopen wat rond en zien dan op loopafstand een aantal torens en koepels en daar willen we wel even gaan kijken.

De Marienkerk is na de Nikolaikerk, die even verderop is gelegen, de oudste kerk in Berlijn en dateert uit het jaar 1270.

Het is niet meer zulk mooi weer als de afgelopen dagen, maar de temperatuur is met 18 graden nog steeds aangenaam. Wolken en zon wisselen elkaar regelmatig af.

Marijke ziet aan de overzijde een souvenirshop en wil even kijken voor een kleinigheidje voor Dhara. Ik loop ondertussen even bij een bakkerij binnen om een pretzel te kopen, die we vervolgens delen.

We lopen verder en komen vervolgens bij de Berliner Dom, een van de belangrijkste kerken in Berlijn, die is gelegen op het Museumsinsel, aan de Karl-Liebknecht-Straße.

       

Als we verder lopen, komen we bij de Alte Nationalgalerie, een museum voor kunst van de negentiende eeuw.

Hierna lopen we om het Altes Museum heen. Marijke blijft even tegen een muurtje staan, terwijl ik wat foto’s maak.

We kunnen nu ook de Dom vanaf de andere zijde zien.

       

We lopen over een markt, waar kunstenaars hun waar proberen aan de man te brengen en komen vervolgens bij het Duits Historisch Museum, dat de geschiedenis van het Duitse volk zien in al zijn facetten laat zien.

De Neue Wache is in 1816 gebouwd volgens een classicistisch ontwerp van de architect Karl Friedrich Schinkel. Oorspronkelijk is het gebouwd als wachthuis voor de troepen van de kroonprins van Pruisen, maar sinds 1931 is het in gebruik als oorlogsmonument.

We .open vervolgens over Unter den Linden en zien in de verte de Brandenburger Tor liggen.

We komen nu op de Bebelplatz een plein aan de Unter den Linden, vlak bij de Staatsoper

Als we aan het einde links afslaan, komen we uit bij de Sint-Hedwigskathedraal, die sinds de oprichting van het rooms-katholieke aartsbisdom Berlijn in 1930, de bisschopskerk is.

       

Ik zie aan Marijke dat ze het moeilijk heeft, maar ze wil ook niet dat ik daar iets van merk, maar dat doe ik natuurlijk wel en we stoppen even om op een bankje van de zon te genieten.

Het inmiddels 14:00 uur en we hebben allebei wel behoefte aan een hapje en een drankje, maar in  deze buurt is geen terras te bekennen.

Wat we hier in Berlijn al meerdere keren gezien hebben, is dat een gebouwd dat in aanbouw is, of dat gerestaureerd word, compleet voorzien is van een façade die je doet geloven dat het echt is. Op onderstaande foto is dat heel mooi te zien.

We steken de rivier Spree weer over en lopen dan langs het Rode Raadhuis, dat zijn naam dankt aan de rode bakstenen waarmee het gebouwd is, maar de naam even goed kunnen verwijzen naar de politieke strekking van de burgemeesters die hier de plak zwaaien .

We komen nu meerdere terrassen tegen en gaan uiteindelijk bij de Berliner Weissbierstuben zitten.

We bestellen allebei een alcoholvrije Weizenbier en de Wiener Schnitzel. Marijke gaat voor de lauw warme Kartoffelsalat en ik neem er frietjes bij.

Het is meer dan genoeg. Als ik af wil rekenen, blijkt je uitsluitend contant af te kunnen reken; vreemd anno 2017, in een wereldstad waar zo veel toeristen komen.

Het is inmiddels 15:15 uur en we lopen richting Alexanderplatz om de metro te pakken, als we ineens een poortje zien en uiteraard nemen we daar een kijkje.

Verderop is een winkel, die nagenoeg uitsluitend beren verkoopt in alle soorten en maten.

Verder de straat in, is een winkeltje dat engeltjes en kerstversiering verkoopt, maar als we naar binnen gaan, valt dat een beetje tegen; niet wat we zoeken en heel erg duur.

Er wordt in Berlijn heel veel gebouwd, maar ook erg veel gerestaureerd. Het contrast is af en toe heel erg groot.

We komen uiteindelijk weer op de Alexanderplatz uit, waar we de metro nemen naar de Bernauerstrasse.

Het is inmiddels 16:00 uur.

Ook hier is het contrast erg groot. Enerzijds de Muur, ook al wordt deze deels door ijzeren palen vorm gegeven en anderzijds moderne appartementen en dure auto’s.

       

Het is best wel emotioneel, vooral als je bijvoorbeeld leest dat een ouderpaar aan de ene kant van de muur, de jong gehuwden aan de andere kant van de muur slechts even mochten zien.

Hoewel er verschillende plekken in Berlijn zijn waar je nog stukken van de Berlijnse Muur kunt bezichtigen, is de Gedenkstätte Berliner Mauer een van de plekken waar je het meest realistische beeld krijgt van hoe de Muur eruit heeft gezien. Aan de Bernauer Straße vind je een lang stuk Muur dat grotendeels in originele staat is gebleven. Vanaf een uitzichtpunt kijk je direct op de Todesstreifen en een wachttoren welke nog in tact is.

Terwijl Marijke beneden wacht, klim ik de uitkijktoren op, om van boven af foto’s te kunnen maken.

Het is uiteindelijk 16:45 uur als we terug lopen naar de metro.

Op de Wittenbergplatz drinken we in de zon nog een lekker alcoholvrij Weizenbiertje, voordat we terug gaan naar ons hotel. Als we de kamer opkomen, wacht ons opnieuw een verrassing.

We drinken thee en koffie en ik begin dan aan het blog, want we hebben, hoewel we dat vanochtend niet hadden kunnen denken, weer ontzettend veel gezien. Uiteindelijk ook weer bijna 12 kilometer gelopen.

Er is vanwege de Marathon in Berlijn, vanavond de mogelijkheid om voordelig te dineren in het hotel en daar maken we graag gebruik van en we lopen tegen 20:00 uur naar beneden.

We kiezen allebei voor een glas Rosé en nemen de Pasta met stukken zalm en rucola.

Ook nu smaakt alles weer voortreffelijk. Vanavond is er zo waar ruimte voor een toetje en Marijke kiest voor de warme chocoladetaart met frambozenijs en ik ga voor de Crema Catalana met citroen sorbet. We moeten 20 minuten wachten, want het moet nog worden afgebakken, maar dat blijkt de moeite waarde te zijn.

Terug op de hotelkamer, drinken we weer thee en koffie en maak ik het blog verder af. Vervolgens kijken we nog een serie en tegen middernacht gaan we slapen; morgen wacht weer een lange autorit van ongeveer 750 kilometer.

Deze dag kan weer in het boek met een gouden rand worden bijgeschreven.

Dag 03: Berlijn

We staan vandaag om 7:00 uur op en als we om 8:00 uur beneden komen, is de ontbijtzaal nagenoeg leeg.

      

       

Omdat het gisteren men name voor Marijke een hele zware dag is geweest, besluiten we het vandaag rustiger aan te doen. We willen koffie gaan drinken bij de KaDeWe en dan even naar de DM, een goedkope drogisterijketen.

Het is bijna 10:30 uur als we de KaDeWe (Kaufhaus des Westens ) binnen lopen en net zoals bij o.a. de Bijenkorf in Nederland en Lafayette in Parijs, bevinden de luxe en beautyartikelen zich op de begane grond.

We hebben de tip gekregen om in elk geval de 6e verdieping, de Feinschmeckerei afdeling te bezoeken.

Het is indrukwekkend groot, zelfs als je de hele grote warenhuizen in de USA bezocht hebt. De keuze is ook gigantisch en het moet wel heel bijzonder zijn, wil je het hier niet kunnen vinden.

De prijzen liegen er ook niet om, want voor een flesje Maple Syrup, waar wij in de USA ongeveer $ 9,- voor betaalden en die bij de Lidl in Nederland nog geen € 3,- kost, betaal je hier bijna € 25,- .

We gaan met de roltrap naar de 7e etage, waar we koffie gaan drinken.

Er is voldoende keus en dat maakt het er niet makkelijke op .

Marijke kiest uiteindelijk voor Bosbessen en ik voor Mango.

Het smaakt allemaal erg lekker. We besluiten om de KaDeWe verder te laten voor wat het is en gaan met de lift weer naar beneden.

Bij de DM is het even zoeken voordat we alles wat we op ons lijstje hebben staan, ook gevonden hebben en dan lopen we terug naar ons hotel. Het is inmiddels 12:00 uur geweest.

We besluiten om vanmiddag de Kurfürstendamm, de grootste winkelboulevard in Berlijn te bezoeken. De straat is breed opgezet met gescheiden rijbanen en een groenstrook middenin, daar waar vroeger een trambaan was.

Om het lopen voor Marijke enigszins te beperken, willen we regelmatig even stoppen en waar kan dat beter dan op een terras met een lekker ijskoud, alcoholvrij biertje .

Er zijn voldoende terrassen en restaurantjes, dus we kunnen ook veel uitrusten.

Het is inmiddels 14:00 uur, dus tijd voor de lunch. We hebben nog geen idee wat we willen eten. We nemen plaats bij een Frans restaurant, maar als we de kaart zien, is dat niet echt wat we nu voor lunch willen en dus lopen we nog even verder en zo komen we uit bij restaurant El Dorado, waar we kiezen voor de tapasschotel voor 2 personen. Marijke neemt er een glas Rioja bij en ik neem inderdaad wederom een alcoholvrije Weizenbier.

Wauw, dat was meer dan heerlijk en als je dan bedenkt dat deze hele lunch, inclusief drankjes maar € 30,- kost, is dat in deze af en toe hele dure stad, echt een koopje.

Het loopt inmiddels tegen 16:00 uur en ik zie aan Marijke dat het eigenlijk niet meer gaat (geeft ze zelf natuurlijk niet aan, want hoe je klagen schrijft weet ze niet, laat staan dat ze het kan uitspreken ) en we besluiten door te lopen tot de Adenauerplatz en daar de metro terug te nemen.

We moeten eerst met de U7 naar Fehrbelliner Platz en daar stappen we dan over op de U3, die ons weer naar Wittenbergplatz brengt.

Als we terug zijn op de hotelkamer drinken we koffie en thee en lezen we wat.

Tegen 19:00 uur nemen we de metro naar de Potsdamer Platz, waar we Thais willen gaan eten bij COA.

Omdat er in de metro ergens een heftige woordenwisseling plaats vindt, vergeten we uit te stappen. We nemen vervolgens de metro terug en dan  stappen we weer een halte te vroeg uit . Tijd voor vakantie zou ik denken .

Jamie en Mike hadden al aangegeven dat dit restaurant naast Vapiano lag, maar wij hadden alleen Haagen Dazs gezien; de COA gaar verscholen achter steigers en was ons daarom niet opgevallen .

Iets verderop zit het Carlon Ritz hotel en daar komen vanavond wat leden van The Rich and Famous samen. Het is een komen en gaan van dure auto’s, te dunne dames op te hoge hakken, die te dikke mannen in smokings vergezellen .

We kiezen eensgezind voor een alcoholvrije Weizenbier.

Marijke neemt de gebakken Taiwanese buikspek, met Paksoi, kool en uien en ik kies voor de extra pittige Massaman Garnalen-Curry met Paksoi, peultjes, pinda’s en koriander.

Het smaakt allemaal prima en is voor ons meer dan genoeg. We lopen nog even het Sony Center in, want we willen afsluiten met een lekker Italiaans ijsje. Marijke kiest voor Citroen en Caramelijs met stukjes chocolade en ik kies ook voor Caramelijs met stukjes chocolade maar neem er een bol kwarkijs met framboos bij.

We lopen onder de Potsdamer Platz, door het station, naar onze metro en zijn een kwartier later weer op de Wittenbergplatz.

Het is inmiddels 21:30 uur en we drinken op de kamer nog koffie en thee en sluiten af met een serie en om 23:00 uur vinden we het allebei welletjes.

Dag 02: Berlijn

Nadat we allebei redelijk goed geslapen hebben, staan we om 7:00 uur op, waarna we ons op het gemak douchen en aankleden, waarna we naar beneden gaan om te ontbijten.

Er is bijzonder veel keuze en we vinden beiden voldoende om lekker te kunnen genieten.

       

Na het ontbijt lopen we even langs de receptie om uit te vinden welke metro we het beste kunnen nemen om naar de Potsdamer Platz kunnen en dat blijkt de U2 te zijn. We moeten opstappen op de Wittenberg Platz, waar we gisteravond op het terras gezeten hebben en uiteindelijk ook hebben gegeten.

Ik maak eerst het blog af en dan kunnen we vertrekken; het is inmiddels 11:15 uur, dus de hoogste tijd .

Kaartjes kopen blijkt erg eenvoudig te zijn en we betalen voor 2 x een enkele reis, € 5,60.

       

Het is uiteindelijk 12:00 uur als we op de Potsdamer Platz uitstappen. Grappig genoeg zit er boven de uitgang een kantoor van Regus, waar wij in Nederland regelmatig kantoorruimte huren.

We steken de straat over en daar bevindt zich het Sony Center, dat is ontworpen door architect Helmut Jahn, die ook de Messeturm in Frankfurt en het vliegveld van Bangkok heeft bedacht.

We besluiten bij Café Josty koffie te gaan drinken en daar moet natuurlijk een lekker “stuk koek” bij. Marijke gaat voor de Sachertorte en ik kies de Apfelstrüdel.

Het complex is overdekt door een constructie van glas en staal en  ‘s avonds zijn de lamellen van de dakconstructie spectaculair verlicht en al van ver zichtbaar.

Buiten gekomen zien we achter glas een deel van de prachtige Kaisersaal , dat voor de tweede wereldoorlog deel uit maakte van het decadente Grand Hotel Esplanade, dat even verderop was gevestigd.

      

We lopen vervolgens naar de overblijfselen van de Berlijnse Muur, die in de periode 1989-1991 voor het grootste deel is gesloopt.

Het symbool van de stad Berlijn, is een beer en die kom je dan ook overal tegen.

We lopen richting Brandenburger Tor en komen dan bij het homomonument, dat Berlijn sinds mei 2008 heeft om de slachtoffers van het nazi-regime te herdenken. Wat wij beiden niet wisten is dat er ook sterren waren, waaraan gelijk te zien was of je bijvoorbeeld homo was, geen werk had of iets dergelijks. Of de Jodenster al niet erg genoeg was .

Als we het park uitlopen, komen we langs een standbeeld van Johann Wolfgang von Goethe, dichter, romanschrijver, dramaticus en Duitse wetenschapper .

       

Pal tegenover het homomonument ligt het indrukwekkende Holocaust Memorial, een monument ter herdenking van de Jodenvervolging tijdens de Tweede Wereldoorlog. Het bestaat uit 2711 betonblokken variërend in hoogte van 20 cm tot 4,5 meter met een onderlinge tussenruimte van 95 cm. Onder het veld met de blokken is een expositieruimte ingericht.

En dan komen we bij de Brandenburger Tor, de belangrijkste poort van Berlijn, gebouwd in neoclassicistische stijl in de periode 1788-1791 naar het model van de Propyleeën, de toegang tot de Akropolis.

We lopen om het Rijksdaggebouw, dat dateert van 1894 en waar tot 1933 de Rijksdag, een voorganger van het huidige parlement, de Bondsdag zetelde. Ook hier geen vrije toegang meer en overal politie op de been.

We hebben best wel veel gelopen en het blijft knap hoe Marijke maar door blijft gaan, maar nu is het toch echt even tijd voor een kleine pauze.

 

We lopen vervolgens langs de Spree, waar ter nagedachtenis van slachtoffers van de Muur, witte kruizen staan.

Op glasplaten, die als omheining functioneren, staan enkele belangrijke artikelen uit de Duitse Grondwet.

We lopen verder richting Potsdammer Platz, waar we bij Vapiano – het favoriete restaurant van onze schoonzoon Mike, toen deze nog voor Action in Duitsland de oplevering van nieuwe vestigingen deed- willen gaan lunchen.

       

Voor ons is het concept van Vapiano nieuw; je krijgt bij de kassa een plastic kaartje en daar worden al je bestellingen op vast gelegd. Bij vertrek lever je het kaartje in en betaalt. Eten en drinken moet je zelf halen, waarbij het eten vers voor je wordt gemaakt.

Marijke neem t een glas Pinot Grigio en ik houd het bij mijn alcoholvrije Weizenbier.

Als ik binnen eten wil gaan bestellen (Marijke gaat voor de Ratatouille met pasta en ik voor de Pizza Hawaï, blijken er 2 rijen te zijn, waar ik mijn eten moet gaan halen. Ik kies er voor om Marijke haar pasta eerst te nemen, maar als ik na 15 minuten wachten nog steeds in de rij sta en niemand voor mij iets te eten heeft gehad, stap ik over naar de “pizzarij”, waar nu niemand staat. De pizzabakker zegt me even geduld te hebben, maar als ik na 10 minuten nog steeds niets heb kunnen doorgeven, is mijn geduld echt wel op . Ik reken onze drankjes af en we besluiten naar het Sony Center te lopen.

Daar aangekomen, blijkt het eerste restaurant niet echt iets op de kaart te hebben dat ons trekt en we kiezen voor een Australisch restaurant, maar dat serveert voornamelijk “oversized” burgers en daar hebben we geen zin in. Het is inmiddels bijna 15:30 uur en we besluiten bij het verlaten van het Sony Center dan maar een lekker echt Italiaans ijsje te nemen .

Marijke kiest voor hazelnoot en yoghurt sinasappel en ik ga voor de kokos en cookies; het ijs smaakt werkelijk voortreffelijk en hoewel het natuurlijk geen lunch is, is het voor ons nu meer dan voldoende.

              

We willen vandaag nog naar Checkpoint Charlie, dat in de tijd van het verdeelde Berlijn een controlepost was op de grens van de Amerikaanse en de Russische sector, bij een doorgang in de Berlijnse Muur in de Friedrichstraße.en dan houden we het voor vandaag gezien.

       

Nadat we op een terras weer even zitten, zodat Marijke haar rug en heupen even kan ontzien, zie ik deze prachtig beschilder Trabant.

Ik maak nog even 4 foto’s, waardoor je een 360 graden beeld hebt van de directe omgeving.

We vervolgen onze weg naar de Potsdamer Platz, maar nemen een route door een woonwijk en dat levert dan weer een verrassend beeld op.

De Bethlehemkirchplatz is een klein stadsplein, genoemd naar de Bethlehemskerk, die daar tot de vernietiging in 1943 gestaan heeft. Het plein heeft geen huisnummers.

Marijke wordt steeds inventiever in het zoeken van plekjes, waar ze, als ik weer een foto maak, kan uitrusten.

Als we een van de ingangen van station Potsdamer Platz bereiken, is er op het terras een heerlijk plekje in de zon en we besluiten van de gelegenheid gebruik te maken om daar weer even wat te gaan drinken.

Marijke bestelt een kannetje groen thee en ik kies, hoe eentonig ook weer voor een alcoholvrije Weizenbier .

Het is inmiddels 17:30 uur geweest als we het station in lopen; onze Lijn 2, richting Ruhleben komt over 7 minuten.

Een paar minuten later staan we weer buiten op Wittenbergplatz en dan is het nog maar een paar honderd meter naar ons hotel.

De lift brengt ons in no-time naar de 14e verdieping.

Marijke pakt haar iPad en ik begin gelijk aan het blog, zodat we morgen, wat vroeger op pad kunnen.

Het plan is om vanavond naar het Argentijnse Steakhouse Rosada te gaan, maar als we daar rond 20:00 uur naar binnen kijken, is het er, op 2 gasten na, compleet leeg en dat trekt ons niet aan. We gaan vervolgens kijken bij Chicago Steakhouse op de Wittenbergplatz. Daar zitten weliswaar 4 gasten, maar ook dat trekt ons niet aan, maar uiteindelijk belanden we daar toch. Als we echter de kaart zien, met daarop steaks van  300 gram of meer en verder eigenlijk niets waar we nu direct zin in hebben, besluiten we om toch maar op te stappen; we gaan niet “eten om het eten” en zo komen we uiteindelijk weer terecht bij Mola, waar we gisteren al heel erg lekker gegeten hebben.

        

Het is nog steeds aangenaam weer en we besluiten buiten op het terras te eten. We bestellen weer een karaf Pinot Grigio en delen de Antipasto van het huis en vervolgens delen we een Pizza Mola, die belegd is met krab, garnalen, courgette en knoflook.

Het is inmiddels na 21:30 uur als we terug lopen naar ons hotel. Het was een hele lange dag, waarbij we heel veel hebben gezien en uiteindelijk 15 kilometer hebben gelopen.

We drinken op de kamer nog koffie en thee, kijken nog een serie en gaan uiteindelijk tegen 23:00 uur slapen.

Dag 01: Bergen op Zoom – Berlijn

We hebben een lange rit van ongeveer 750 km voor de boeg en dat betekent dat ik al om 6:30  uur met Charlie op straat loop en omdat de zomertijd afgelopen weekend is ingegaan, is het nu nog donker.

Nadat we ontbeten hebben, doe ik de koffers in de auto en kunnen we rond 7:50 uur op weg naar onze eerste tussenstop: Dierenpension Hoevekestijn.

Nadat we Charlie hebben achter gelaten, is het bijna 8:30 uur en ik stel de navigatie zo in, dat we eerst richting Enschede rijden en daarna richting Hannover om uiteindelijk in Berlijn aan te komen.

We tanken nog even “vol” in Oldenzaal en passeren zonder problemen de grens. Het enige oponthoud hebben we, daar waar de autosnelweg ophoudt en er door stoplichten wat vertraging ontstaat.

Na een paar kilometer komen we weer op de snelweg terecht en kunnen we verder probleemloos doorrijden. Het is inmiddels 12:15 uur.

We willen ergens een hapje gaan eten en als ik, nadat we Hannover gepasseerd zijn, rond 13:30 uur, de snelweg verlaat en het navigatiesysteem aangeef dat we ergens willen eten, duikt het plaatsje Peine op en daar zijn meerdere restaurants te vinden.

We komen uiteindelijk terecht bij Sushi Restaurant Viet Küche, waar je diverse Aziatische gerechten kunt eten, maar ook sushi en dat is blijkt verrassende ervaring.

We bestellen allebei een alcoholvrij Weizenbiertje, nou ja WeizenBIER en ik check even mijn berichtjes en zie dan tot mijn ontsteltenis dat buurman Gert, die dit weekend ook naar Berlijn zou gaan, onderweg met een ambulance is afgevoerd: hartklachten .

We drinken ons glas op Gert en Mathilde: CARPE DIEM!

       

We bestellen allebei een gemengde schotel Sushi en dat is voor ons meer dan genoeg; het smaakt meer dan voortreffelijk.

Het inmiddels bijna 16:30 uur, als we Berlijn bereiken.

Het navigatiesysteem brengt ons zonder problemen naar ons hotel, het RIU Plaza.

Nadat ik Marijke en de koffers in de lobby heb achter gelaten, ga ik de auto parkeren op de 12e verdieping van de achter het hotel gelegen parkeergarage en via een speciale lift voor hotelgasten, kom ik vervolgens weer in de lobby uit.

Na het inchecken, kunnen we naar onze kamer op de 14e verdieping en daar hebben we een prachtig uitzocht over de stad.

       

      

      

Om 17:30 uur gaan we de omgeving van het hotel verkennen.

              

Direct tegenover ons hotel bevindt zich een Argentijns Steakhouse en net om de hoek bevinden zich naast diverse winkels, zoals bijvoorbeeld de DeKaWe, ook verschillende restaurants en terrassen.

De temperatuur is nog steeds aangenaam en we besluiten op een terras een biertje te drinken Marijke een Kölsch en ik een alcoholvrije Weizenbier.

Nadat we afgerekend hebben, lopen we de Kürfurstendamm op en zoeken we uit waar de DM zit en uiteraard waar Vapiano zit .

We stoppen even bij de Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche (beter bekend als Gedächtniskirche). Deze kerk is in de Tweede Wereldoorlog door een bombardement zwaar beschadigd geraakt.

      

              

En dan hoor ik hem eerder, dan dat ik hem zie: een originele Trabant, inclusief bijbehorende brandlucht .

We lopen om de kerk heen en komen dan uit op een plein, waar diverse waterpartijen zijn.

       

Het is inmiddels 19:15 uur en omdat het nog steeds kan, drinken we nog wat op een terras. Marijke houdt het op koffie en ik kies wederom voor het lekkerste alcoholvrije biertje dat ik ken.

Nadat ik heb afgerekend, lopen we naar de overzijde van het plein, waar we daarnet een Italiaanse Trattoria Mola hebben gezien.

We bestellen een karaf Pinot Grigio en kiezen er voor als voorgerecht een antipasto van het huis te delen.

              

Als hoofdgerecht kiezen we beiden voor de Canneloni met spinazie en ricotta.

Het smaakt allemaal voortreffelijk en als we hebben afgerekend, wil onze serveerster nog even een foto van ons samen maken en ik maak nog even een foto van de pizzabakker.

Het is inmiddels 21:00 uur en we lopen op ons gemak terug naar ons hotel.

We drinken op onze kamer nog een kopje koffie en kijken een serie; althans Marijke, want ik ben voor het einde al in een diepe slaap gedompeld .

Herkenningspunten

Alexanderplatz

In het centrum van het oude Oost-Berlijn bevindt zich dit grote plein, waar de oude communistisch overheid van de DDR zijn belangrijkste spoor achterliet. Dichtbij bevindt zich de televisietoren (Fernsehturm) dat met een hoogte van 368 m, het hoogste gebouw van Berlijn is en dat vanuit bijna elk punt van de stad gezien kan worden. De toren werd gebouwd in de jaren 60 en beschikt over een rond panoramisch restaurant dat ronddraait en van waaruit men een panoramisch uitzicht over de stad heeft. In de omgeving van Alexanderplatz vindt men monumenten en grote oude gebouwen, pleinen en allerlei soorten winkels. Onder de vele monumenten vallen het Gemeentehuis (Rotes Rathaus) en de protestante kathedraal van Berlijn op.

Unter den Linden (Onder de Linden)

Is de belangrijkste laan van Berlijn. Hij begint bij de PariserPlatz aan de westkant van de Brandenburger Tor, waar zich emblematische gebouwen zoals de Kunstacademie, het beroemde Hotel Adlon of de Ambassades van Frankrijk en de VS bevinden.

Vanaf dit plein loopt de laan meer dan één kilometer naar het oosten tot de brug Schlossbrücke, die de verbinding was tussen het Museumeiland en het oostelijke gedeelte van Berlijn. Op een plein naast Unter den Linden bevindt zich de Katholieke Kathedraal van Berlijn, (tussen de opera Staatsoper Unter den Linden, een van de drie de stad telt en het gebouw bekend als de Kommode), en is gewijd aan de Heilige Hedwig.

Siegessäule (Overwinningszuil)

Het gaat om een monument van 69 m hoog in het park Tiergarten, gebouwd naar aanleiding van de drie Duitse militaire overwinningen in de 19e eeuw. Bovenop staat het beeld van de godin Victoria. Men kan op de top komen en vanaf het panoramische platform heeft men een fantastisch uitzicht op de stad.

Reichstag

Sinds 1999 is het opnieuw de zetel van het Federale Parlement, nu Bundestag genoemd. Toen het gebouwd werd, werden alleen de buitenmuren overeind gelaten; het interieur is helemaal nieuw. De indrukwekkende glaskoepel is toegankelijk voor het publiek en biedt een prachtig panoramisch uitzicht op de stad, vooral ‘s avonds.

Brandenburger Tor

Dit monument van classicistische stijl bevindt zich op enkele meters van de gevallen muur, op niemandsland tussen de muur en de kazernes en bewakingstorens van de politie (Volkspolizei) van de DDR; tegenwoordig is dit het verenigingssymbool van het land.

Potsdamer Platz

Zijnde het oude hart van de stad, vernietigd tijdens de oorlog, lag de PotsdamerPlatz zich te verpauperen. Vanaf de Hereniging zag men als enige mogelijkheid er een nieuwe wijk in het centrum van een metropool te maken. In 1991 wonnen de architecten Heinz Hilmer en Christoph Sattler de prijsvraag om de Potsdamer en het te herbouwen.
Hun concept baseerde zich op het model van “Europese stad” en er werd besloten om een aantal wolkenkrabbers te bouwen. In 1993 begon de bouw voor de wijk van het Daimler Chrysler Quartier, volgens het architectenproject van Renzo Piano en Christoph Kohlbecker. De uitvoering van de directie lag bij de internationaal bekende architecten Renzo Piano, Richard Rogers en Arata Isozaki.
In de grootste bouwput van Europa werd in slechts vijf jaar uit het niets een nieuw stadscentrum gebouwd. Het Sony Center van Helmut Jahn, beëindigd in 2000 heeft een koude futuristische esthetica en vormt een contrast met de wijk Daimler Chrysler. Begin 2004 werd het elegante Beisheim Center in Lenné-Dreieck geopend.

De Berlijnse Muur

Aan de oevers van de rivier de Spree, in Friedrichshain, kan over een lengte van 1.316 meter het grootste stuk muur bezocht worden, wat nog bestaat. Na de val van de muur, werd de East-Side-Gallery versierd door 118 artiesten uit 21 landen. Deze artiesten gaven met hun meer dan honderd schilderijen aan de oude westelijke kant van de muur, de politieke veranderingen van het jaar 1989/90 weer.

In de Mühlenstrasse kan men meer dan een kilometer van deze resten uit het verleden bekijken. Het Checkpoint Charlie, een van de toegangspunten voor buitenlanders in Oost Berlijn en het illegale vluchtpunt van sommige inwoners van de DDR, bevindt zich eveneens nog in een goede staat. Tegenwoordig staat naast het Checkpoint Charlie een museum gewijd aan de geschiedenis van de muur en aan diegenen die deze op verschillende manieren geprobeerd hebben over te gaan.

Het Holocaustmonument

De 2.711 cementblokken doen herinneren aan de verschrikkingen van de Joodse Holocaust door de Nazi’s. Dit monument, ontworpen door de architect Peter Eisenman, bevindt zich op een paar meter afstand van de Brandenburger Tor.

De Kaiser-Wilhelm-Gedächtniskirche

De oorspronkelijke kerk, van de neoromaanse stijl, werd gebouwd om de eerste Duitse Kaiser te loven en daarna werd hij verwoest door een bom in 1943. Een van de beschadigde torens is behouden gebleven en is opgenomen in de hedendaagse constructie en laat het contrast zien tussen de oudheid en moderniteit.

Het gaat om een herdenkingsplaats en een levende herinnering aan de Oorlog en aan de verwoesting die deze met zich meebracht.

Ontdek Berlijn

De stad, opgericht in 1237, was van 1701 tot 1945 de hoofdstad van het land. Na de Tweede Wereldoorlog, werd het de hoofdstad van Oost-Duitsland, terwijl het westelijke gedeelte van de stad een enclave werd binnen Oost-Duitsland van de Federale Republiek. In 1961 zette de DDR de Berlijnse Muur neer om de twee gedeeltes van de stad te scheiden en om Oost Berlijn af te zonderen van de DDR en zo de emigratie van Duitsers van het Oosten naar het Westen te stoppen. De Muur met een totale lengte van 144 km, was een van de belangrijkste symbolen van de Koude Oorlog en de scheiding van Duitsland.

De Berlijnse Muur viel uiteindelijk op 9 november 1989, toen de overheid van de DDR het vrije verkeer van de burgers tussen beide delen van de stad accepteerde. Bijna een jaar daarna, verdween de DDR en werd het geannexeerd door Federaal Duitsland dat in 1990 zijn hoofdstad weer van Bonn naar Berlijn verplaatste en op deze manier de EU binnenkwam. Tegenwoordig is het in politiek opzicht een van de meest invloedrijke steden van de Europese Unie.

Veel gebouwen en historische plaatsen, zoals de PotsdamerPlatz en de Reichstag, zijn gerenoveerd. Velen van de beste architecten ter wereld bouwen of verbouwen een aantal openbare en particuliere gebouwen. Er wordt verwacht dat in 2019 het Keizerlijk Paleis van de stad, dat in 1950 werd verwoest, opnieuw gebouwd zal worden. Dit project omvat het opzetten van een groot cultureel centrum binnen in het nieuwe gebouw, waarvan de gevel een exacte kopie zal worden van de oorspronkelijk gevel.

Berlijn

Er zijn maar weinig steden in de wereld die in de laatste jaren zoveel veranderd zijn als Berlijn. De grote stad, voorheen gescheiden door de beroemde Muur, is nu veranderd in een mooie en aangename hoofdstad waar nauwelijks nog iets te merken is van deze oude scheiding tussen het oost- en het westblok. De elegantie van de typische neoclassicistische gebouwen staan in contrast met de hedendaagse architectuur van de overheidsbuurt of de PotsdamerPlatz.

De bezoeker kan van een klassieke en elegante boulevard in een paar meters in een alternatieve en avant-gardistische wijk staan bijna zonder dat hij het in de gaten heeft.

Berlijn onderscheidt zich niet alleen vanwege zijn stedelijke architectuur en ontwerp, maar het is ook een stad met grote parken, een levendig nachtleven en verschillende musea. In 2006 werd het verkozen tot de Creatieve Stad door Unesco en het ontving in 2009 de Prins van Asturië-prijs voor eendracht.

Berlijn, hoofdstad van de Duitse Federale Staat, is een van de zestien Duitse deelstaten. Het bevindt zich in het Noordoosten van Duitsland, dicht bij de grens met Polen. Dwars door de stad lopen de rivieren de Spree, de Havel, de Panke en de Wuhle. Berlijn heeft bijna drie en half miljoen inwoners en is de dichtstbevolkte stad van het land en de vijfde grootste stad van de Europese Unie.

Documentatie

Door drukke werkzaamheden ben ik er niet eerder aan toegekomen en dus moeten de verschillende (reis)gidsen mee in de koffer .

Milieusticker

Als je met de auto naar Duitsland gaat, dan is het tegenwoordig in veel steden verplicht een milieusticker te hebben. Dit is een gele of groene sticker die je op je voorruit plakt, waarbij de kleur afhankelijk is van hoe vervuilend je auto is. Oude en vaak erg vervuilende auto’s komen niet in aanmerking voor een sticker en worden op deze manier dus uit de Duitse binnensteden geweerd. Dit komt de luchtkwaliteit vervolgens weer ten goede.

De kosten voor het vignet zijn € 12,50 inclusief verzendkosten.